Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

12.1.18

Cereixas ilegais


- “¡Hay que cumplir las leyes!” –repite de vez en cando un tipo con barbas que seica manda moito e que despois desexa o Bo Nadal desde “Sangenjo”, porque ou non son iguais todas as leis ou non somos iguais todas as persoas.

O certo é que eu collín medo e por iso deixei de comer iogures ilegais. A min, saber sábenme ben as cereixas; pero cando as meten nun iogur escríbenlles por fóra “Villagarcía de Arosa”, así con LL e sen U, e eu sei que iso é incumprir a Lei 3/1983, de 15 de xuño, de normalización lingüística, que dispón no seu artigo 10 que "Os topónimos de Galicia terán como única forma oficial a galega".

Fragmento da etiqueta dun iogur con cereixa

Non creo que o fagan con mala fe. Debe ser por algunha reacción química non explicada, porque non pasa, por exemplo, coas mandarinas, que se mesturan co iougur sen provocar esa estraña reacción e no bote mantense o “Vilagarcía de Arousa”, que a lei di que debe ser.

Fragmento da etiqueta dun iogur con mandarina

A min gústanme as cereixas. Sábenme mellor cás mandarinas, pero non quero infrinxir ningunha lei, que non están os tempos para lerias.

Se cadra é que esas cereixas ilegais son fondo de armario que van camiño de esgotarse e tampouco é cousa de tirar con elas. Non perdamos a esperanza de que axiña haxa tamén cereixas legais, que non quero botar a vida comendo só mandarinas.